Google Analytics is een prachtige tool. Je kan perfect volgen hoeveel je site- blog in dit geval- gelezen wordt, door wie, welke pagina's, hoe lang, etc. Zalig vind ik het. En ook een beetje ontnuchterend. Iets delen is niet eenvoudig. En toch. Hoe meer je deelt hoe lichter de 'last' wordt. Des te meer iets gedragen. Grotere reikwijdte. Ondersteuning. Het is een aloud principe. Rockefeller heeft dat ooit goed begrepen. Het daagde mij onlangs. In het water. Dat is meestal de plaats waar mij dingen beginnen te dagen. Hoe groter de golven -hoe groter de kans op angst- hoe meer bewust ik mij word van mezelf. Meestal ben ik dan gelukkig dat ik terug veilig het water ben uitgeraakt. Mastodonte muren water die zich manhoog (en soms zijn dat lange basketspelers) recht zetten, kunnen nogal imponeerend overkomen als je op je buik op een surfplank voor ze ligt. De euforie en adrenaline die door je raast als je zo'n beest berijdt is natuurlijk ook niet te evenaren. Maar goed. Tijdens zo'n moment enkele weken terug werd het principe mij duidelijk.
Ik zat er enkele maanden mee in mijn maag. Drie maanden geleden verloor ik mijn moeder aan kanker. Hoewel het een oneerlijke strijd was. Bleef zij ons consequent vertellen dat je niet steeds de situatie kan kiezen waarin je terecht komt, maar dat je steeds kan kiezen hoe je met die situatie omgaat. Bewonderenswaardig vond (vind) ik het. Deel om mijn eigen verwerkingsproces vorm te geven -er werd ons verteld dat ze ongeneeselijk ziek was en dat het wel eens snel zou kunnen gaan- stapte ik naar een productiehuis. Ik klopte aan met het verhaal. Bewust omgaan met de dood, met kanker, met situaties. Die mensen stappen mee in het verhaal en we zijn beginnen beelden draaien. 4 Weken later is ze overleden.
300 Gb, 8 uur HD is wat rest. Een hele boel herinnneringen vastgelegd op beeld. Geen sensatie was de afspraak. Een verhaal maken dat we kunnen delen. Want delen is de last verminderen. En wat je deelt wordt zoveel mooier. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten