Op een moment lijk je ineens te begrijpen waar het altijd al over ging. Het is bijna niet waarneembaar. Het zit in details.
Als iemand me vraagt om het uit te leggen moet ik veel woorden gebruiken. Het is een gevoel. Zo sterk aanwezig dat je er niet meer naast kan.
Vanaf vandaag is alles anders. De lei wordt schoon geveegd. Je naam geroepen. Het is tijd om op te staan.
Eerst wankel ik nog, te lang gezeten. Het staan op m'n benen voelt vertrouwd toch zwak. Lang geleden denk ik.
De eerste stap is voorzichtig. Met veel beschouwing, doordacht, beredeneerd. De volgende al meer gesterkt door het gevoel dat het wel ok is.
En voor ik er acht in heb, de deur. Nu ze nog openen. Opnieuw twijfel. En dat gevoel. Mijn benen die daarnet nog wankel aanvoelden worden
gevoed met kracht. Ik sta. De deur, en met haar meteen een hele wereld, gaat open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten