Citroendoekjes

Citroendoekjes. Je hebt ze ook in de vorm van lollies. Ze lijken op grote oorstokjes. Je weet wel zo'n wattenstaafjes. Ik had er geen idee van dat ze bestonden toen ik ze voor het eerst zag. Ze worden gebruikt om mensen te laten drinken die niet mogen of kunnen drinken. Omdat ze ziek zijn bijvoorbeeld.
Eerst dacht ik dat het wel vlot zou verlopen allemaal. Je komt voor een situatie te staan, je gaat er op een efficiënte manier mee om en je gaat verder. Maar wat als alles wat verder gaan bepaald, ergens terug grijpt naar een vorige moment in je leven. Dan sta je daar op gegeven moment voor "afgewerkte" zaken, onafgewerkt. En wat is onafgewerkt. Is dat verbannen naar de krochten van je ziel? Is dat genegeerd en weggerangeerd? Wat is dat. Je kan praten zonder veel te zeggen. Via lichaamstaal. Gevoelens. Tegen jezelf of iemand die naast je zit. Voor je, in de spiegel. Maar hoe praat je als iemand er niet meer is. Hardop, in de woonkamer als je er doorheen wandelt. Stilletjes onder de lakens in je bed. Op een geheim plekje waar niemand je kan horen. In een kerk. Of in jezelf, met gedachten en gevoelens. Ik was de laatste die nog een dikke knuffel kreeg. Het was zo'n knuffel waarop iedereen jaloers werd. Een dikke, lange, stevige knuffel. De laatste. Men zegt het soms. Afscheid nemen is niet makkelijk. Maar weet je eigenlijk wel wat er dan wordt gezegd. Ik wist het niet. Net als missen. Een begrip dat je wel eens gebruikt. 'Ik mis je.' Maar voelen wat het woord werkelijk zegt. Nee. Het blijkt een gevoel te zijn dat aansluit bij het woord. Afscheid.
Hoe doe je dat. Een favoriet onderwerp als het erop aankomt zaken uit te leggen. Hoe dat je dat emailing, hoe doe je dat websites, hoe doe je dat blablabla. Maar, hoe doe je dat in de praktijk. Ik wou dat er een simpel woord voor bestond. Letters die ik eenvoudig na mekaar zou plaatsen tot een zin. Waarin staat te lezen welke stappen je volgt. Maar zo werkt het niet. Leven is leren. Stap voor stap.
En zo is het met de meeste dingen. Je staat er niet bij stil tot je er bij stil staat. En je voelt dat de enige die een stap kan zetten, jij zelf bent.
Citroenstaafjes. Ze zitten per drie verpakt. Bewaar ze in de koelkast en sop ze even in water voor je er iemands lippen mee nat maakt. Ze zal je dankbaar zijn.