SInt of kerst

Na de sint de kerstboom. Ze misten elkaar op een haar na. De man met zijn zwarte vriend en de boom. Weinig was het, of de sint zijn rondstrooiingen lagen onder onder een mooi versierde boom. Beide nostalgisch. Bij ons kwam hij altijd echt. In levende lijve. Avond van 5 december zaten wij steeds (naarmate de jaren vorderden iets minder) bang af te wachten. Wat zou hij brengen. Het is pas veel later dat het toegestaan werd om toe te geven dat je het leuk vond. Toen moest je cool zeggen, 'pff ik wist het al lang'. En toch. Hun ontzag is facinerend. Dat van de kinderen dan. Een mythe. Een personage dat vorm krijgt in hun hoofd. Zo gedefinieerd dat er genoeg ruimte is voor eigen invulling. En dan in het zelfde weekend een boom zetten voor de volgende held. Of moet ik daar zetten, 'ooit geniale marketingstunt die een eigen leven is beginnen leiden.' Het een los van het andere. Het ritueel luidt een gezellige periode in. 's Morgens wanneer het buiten nog donker is de lichtjes van de boom aansteken, het geeft een lekker warm en gezllig gevoel. Het herinnert aan samen zijn. Aan verkleumd terug binnen komen na een koude sneeuwtocht. Aan jenever bij een gezellige buurse babbel. Aan samen met fondu aan één grote tafel. Aan een beetje aandacht voor elkaar. Aan hoe het vroeger was en misschien morgen zal zijn. Ik wens je alvast een zalige kerstperiode.