oudjaar

Het jaar loopt op z'n einde. En daarmee ook wat 2008 bracht. Voor mij begint een jaar einde op de avond van 24 december en bereikt het een hoogtepunt bij boterhammen met spek en bruine suiker op oudejaarsmorgen. De eerste keer dat ik met iemand in contact kwam die het gebruik niet kende dacht ik 'dit kan toch niet'. Later kwam ik erachter dat meer mensen het niet dan wel kennen. Nieuwjaarszingen (of oudjaar wensen voor diegene die te oud zijn om te zingen). 's Ochtends vroeg (toen nog warm) uitgedost de kou trotseren met een 'beurs' rond onze nek, luidkeels 'oud jaar nieuw jaar, 'k wens u een zalig nieuwjaar' zingend van deur tot deur. Uren lang. En dan trots onze zak leegmaken, en de centen tellen. Die mochten we dan op ons boekske op de bank zetten. (Daar zal nu maar over zwijgen, die schurken.) Ja het waren tijden.
Blijkbaar een lokaal kempisch gebruik. Later werden dat jenevertjes drinken bij kennissen en buren en met de chiro op toer, verkleed dan nog wel. Liefst met een hoop attributen en veel lawaai. En nu zitten we er weer midden in. Het oog van de eindejaarsstorm. Tussen kerst en nieuw. Een periode om het jaar af te sluiten. Vergeving te schenken en de glazen nog eens vol te doen. Met muts en sjaal. De documentaire als cadeau onder de kerstboom was een succes. Ik had het gehoopt, maar niet evident gevonden. Het was niet al te makkelijk om te kijken, voor niemand. Maar wat een warmte liet het achter in ons hart. Wat een glimlach om zo iemand mooi. De pijn zal er misschien niet minder om zijn. Toch is het zalving. Het Kerstfeest gaf een leuk samenzijn. Familie die ondanks grote verliezen kan feesten, er zijn voor mekaar. Het was mooi om te ervaren. Een lach en een traan, ze liggen soms kort bij elkaar. Ik wens jullie een zalig oudjaar.