de eerste visie

Straks houden we de eerste visie. Een eerste kijkbeurt. Ons publiek zal bestaan uit 2 toeschouwers. De ene kent het verhaal maar heeft nog geen beelden gezien. De andere heeft de beelden gedraaid, maar het verhaal nog niet in zijn vorm gezien. Woensdag loopt mijn deadline af. Vandaag is het exact 6 maanden geleden. We draaiden de laatste keer op de begrafenis. De montage zijn we pas in september zeer intensief gestart. Eerst was ik nog in de overtuiging van het alleen te kunnen. Al snel bleek dat een maat voor niets. Samen gaat het goed, samen gaat het beter. We begrijpen elkaar en zeggen geen dingen die ons met verstomming slaat. Het twee wekelijks tempo werd gezapig opgedreven. Eerst is het peleton nog gemoedelijk en relax, er
is tijd om bij te praten en wat te kletsen, tot wanneer de meet in zicht komt. De torsing wordt ingezet. Het wordt menens. Ik heb het gevoel de kopman nu af te zetten voor de meet. De meesterknecht die de spurt aantrekt en het gaat hard, loeihard. Gelukkig zijn we goed getraind. Want het tempo is verschroeiend. Het verhaal heeft zich een hele tijd op de achtergrond gehouden. Ons de ruimte gegeven om wat uit te proberen, links en rechts eens te stoppen. Maar het is steeds waakzaam aanwezig geweest. Zo het een goede kopman betaamd. Pas van de laatste montage rondes begon het instructies te geven. Subtiel. Overbodige ballast afgooien, positie kiezen. Terug naar de eenheid, de soberheid, de kern.

Het gevoel is zeer dubbel. Ik zie er naar uit om woensdag een cadeau'tje onder de kerstboom te kunnen leggen. Langs de andere kant gaat het aanvoelen als een gemis om niet wekelijks meer verder te werken. Om niet elke week weer bewegende beelden van haar te zien en haar te horen spreken. Een half jaar lang. Mijn proces. Het zal een leeg gevoel zijn.

Hopelijk brengt het verhaal warmte in anderen hun hart. Dan is het geslaagd. Volgende stap is de familiale versie nog wat opkuisen en ondertitels toevoegen. 'Want het moet maar eens gedaan zijn met enkel die westvlamingen te ondertittelen op de nationale televisie.'
Ik kijk uit naar reacties. Dus als je u geroepen voelt om een eerlijke mening over een eerlijk verhaal te geven. Laat een seintje.

Geen opmerkingen: