evolutie

Hoewel ik het nog te vroeg vind voor eindejaarslijstjes werd er gevraagd mijn evolutie van het afgelopen jaar even op een rij te zetten. Zie hier het resultaat.

Er is op een jaar tijd veel gebeurd. Grote dingen en ook kleine. En in de kleine dan weer grote verschuivingen. Door het jaar heen ben ik me meer en meer bewust gaan worden dat de uiterlijke omstandigheden steeds werden gerealiseerd om innerlijke grenzen te kunnen verleggen of doorbreken. Deze stelling kan ik laten op gaan voor de meeste van de situaties die ik gaandeweg als 'probleem' of 'minder aangename' situaties ervaarde. Voor levenszaken als het verlies van mijn moeder, ben ik genoodzaakt een andere stelling aan te halen. Binnen dat kader is het moeilijk te zien welk daar het grensverleggend werk is. Dat het een invloed heeft op mij, ongetwijfeld. Het zet je als mens terug met je twee voeten op de grond. En je leert onmiddellijk dat niets voor altijd is. Het leven zoals het je is gegeven, is per definitie eindig. Levenskwaliteit en bewustzijn vormen daarbij twee onvervangbare peilers. De realisatie van het geheel ligt echter in je eigen handen. Die van jouw en jou alleen. De ervaring leert dat hoe bewuster je met zaken wil omgaan, hoe meer verantwoordelijkheid hierbij komt kijken. Steeds komt de vraag vanuit 3 standpunten op de proppen. Wat is mijn standpunt (het internal frame of reference), wat is het standpunt van de andere(n) (external frame of reference) en wat is het standpunt van de meta? Je kan ze ook anders benoemen, wat zegt mijn instinct (buik), het rationele (hoofd), en mijn intuïtie (hart). Ook daar merk ik een verschuiving. Het is niet juist om te stellen dat dit een verschuiving is die gepaard gaat met de ontwikkeling enkel dit jaar. Dat is eerder het resultaat van een traject en 5 jaar hard werken. Toch is het fijn het onderscheid te kunnen maken tussen wat instincitief en intuïtief aangeboden wordt. Een jaar geleden was ik nog niet in staat mijn intuïtie voor waar aan te nemen. Het feit dat ze beiden gebruik maken van het voelen (of kinestetische kanaal) maakt het er niet duidelijker op.
De combinatie met verantwoordelijkheid nemen voor wat ik dan voel, heeft me meermaals woelige nachten bezorgd. Maar ook al heb je inzicht in je waarden & overtuigingen, capaciteiten, gedrag en effect op de omgeving, hiervoor gaan staan is niet steeds evident.

Hoe een groep je daarbij kan helpen?
Of een groep nu bestaat uit collega's op de werkvloer, de mensen rond de keukentafel, een samengestelde studiegroep of een hoop vrienden. Een groep geeft je een kijk op zaken die je zelf niet hebt. Ze laat je kennis maken met verschillende perspectieven, daagt je uit om je grenzen te verkennen. Aspecten in je worden aangesproken waar je soms nog een appeltje mee te schillen hebt. Gevoelens worden losgemaakt waarvan je mogelijk niet wist dat je ze had. In het kader van mijn evolutie heb ik een groot deel te danken aan de feedback vanuit groepen. Vanuit verschillende individuen, als vanuit het geheel dat ze samen vormen. Ik vind het ook leuk zelf een deel van een groep te zijn. Zodat ik op mijn beurt ook mijn ervaringen kan teruggeven aan anderen. En zelf de rol van 'ander perspectief' op mij kan nemen.

Conlusie? Ik ben tot op heden tevreden van de evolutie die ik dit jaar heb gemaakt. En ik ben me bewust dat het een never ending story is. So enjoy the ride.