van hot naar her

Er zijn dagen dat alles lijkt te lopen maar waarop je het niet onder controle lijkt te hebben. En dagen waarop het gevoel heerst van total loss te zijn en alles op wieltjes loopt. Zou het kunnen dat het enige verschil de manier van kijken is? Wanneer ik vanmorgen Stella naar school bracht werden wij beiden verrast door de afwezigheid van haar juf. Dag op bijscholing. De vaste waarde die zorgt dat ze 'smorgens dapper de klas binnenstapt was er niet. De vervangende juf werd overvallen met geschrokken kleuters, 9/11. Heel voorzichtig porbeerde ik te kaderen dat de juf zelf naar school was. NEE. Dat deze juf ook een leuke juf is. NEE. Tot op een moment dat ze mijn woorden leek aan te nemen. Ze vol moed naar de juf toe stapte en onderbroken werd door een ouder die bezorgd terug zijn kind kwam troosten. NEE. Ik probeerde het begripvol opnieuw. Legde haar uit dat ik naar mijn werk toe moest, zij naar haar klasje en dat haar papa haar kwam halen na school. 'Zullen we de juf een handje geven?' STIL. Ze keek me aan en stapte naar de juf toe. De juf had het druk. Veel kindjes hadden haar aandacht nodig. Stella keek wat vragend. Ik vroeg de juf of ze Stella een handje wou geven. 'Ze kent je nog niet en het is goed dat je even haar hand vasthoudt'. Stella lachte bevestigend en wuifde mij uit toen ik haar nog een zoen toewierp. Mijn hart deed pijn bij het idee dat zo op zichzelf aangewezen is. Ik hoop dat ze een leuke dag had, anders gelooft ze me nooit meer als ik zeg dat het best wel leuk zal worden.