lost FM

Grof weg zijn mensen in twee categorieën in te delen. Zij die intern gerefereerd zijn en zij met een externe referentie. Dit zegt hetzelfde als: mijn referentie kader ben ik. Of mijn referentiekader ligt buiten mij. Hoe logisch het ook klinkt mensen zijn zich er niet van bewust. Die met een intern kader zullen onmiddellijk reageren met hoe niet? De anderen met ‘mmh’. Hoe dan ook het roept weerstand op. En dit is net hetgeen gebeurt wanneer de twee mekaar ontmoeten. De eerste gaat zijn idee moeilijk kunnen loslaten (hij is immers de referentie, “ ’t zal me een worst wezen wat iemand anders daarvan denkt”). De tweede bouwt zijn idee op en toetst het af met de wereld buiten hem (“wat zouden ze ervan denken”). Je krijgt dus een overtuigingsslag. Geen van beiden heeft het bij het rechte eind. De weg ligt in het midden. Simpelweg omdat het niet over gelijk hebben gaat. De kern is het idee. De polarisatie die aan een idee gegeven wordt staat daar los van. Net als een zwaard los staat van diegene die het hanteert. Het idee is een gebruiksvoorwerp. Daarom verschuift de vraag naar hoe gaan we dat idee gebruiken .Of hoe kunnen we dat idee best gebruiken. Een vraag die ‘gelijk of niet’ overstijgt. De ontmoeting loopt vaak wat stroef. Er wordt immers een inspanning gevraag van de twee partijen. De ene moet zijn eigen waarheid wat kunnen loslaten. De andere er net wat meer van in huis halen. Als dit gebeurt dan ontstaat er een gevoel van op dezelfde golflengte te zitten. Mijn radiozender lijkt vandaag diezelfde golflengte niet te vinden.