Wanneer komt de oprechtheid naar boven. Ik stel me de vraag. Wat moet er in beweging worden gezet voor mensen opnieuw de moed bijeen rapen om te laten zien wie ze diep van binnen echt zijn. Laat ik daarbij meteen benadrukken dat ik er van uit ga dat ieder een positieve intentie in zich draagt. Vaak komt die nooit naar buiten. Dat is waar het schoentje wringt. Hoe komt dat in heel onze weg naar volwassenheid er zo weining aandacht wordt besteed aan onze innerlijke waarden. Punten halen, presteren, uiterlijk vertoon en verschijn. Mijn respect voor mensen die erin slagen om hun innerlijk kader te behouden en uit te bouwen is dan ook groot. Toch schuilt ook bij hen de valkuil om 'lone riders' te worden wanneer zij hun banden met het externe kader volledig losknippen. Het aanvoelen met wat in de omgeving leeft verdwijnt daardoor volledig en wat voordien hun kracht was (innerlijke referentie in een uiterlijk geörienteerde leefwereld), wordt hun zwakte. Onze eigen referenties, achtergronden en ervaringen nemen we mee op onze tocht naar volwassenheid. Als deze ervarignen negatief zijn nemen we die jammer genoeg ook mee. We verplaatsen ons van school naar een werkomgeving. Daar groeien we door, maken promotie, krijgen we allerhande functies. Vanuit ons opgebouwd wereldbeeld handelen we ook in onze werkomgeving. Sommigen werken in grote bedrijven, anderen in kleine. We komen (hopelijk) in contact met mensen. En of we het nu willen of niet. We worden het visitekaartje van ons bedrijf. Loopt het contact vlot, stellen we ons hulpvaardig op, zijn we aangenaam in omgang, dan gaan de 'klanten' een positieve indruk van ons en -niet onbelangrijk- van het bedrijf waarvoor we werken krijgen. We worden de eerste lijns ambassadeurs van ons bedrijf. De sociale media maken dat we ons makkelijker communicerend kunnen verplaatsen. Tools als twitter versnellen het proces en er vindt een volgende verschuiving plaats. We worden ambassadeurs van ons zelf. Ik ben iemand die belang hecht aan menselijk contact. Ik moet mensen kunnen vertrouwen om er mee samen te werken. Waar ik ben opgegroeid was een woord een woord. En vele zaken gebeurde met een handdruk (waarmee ik niet wil zeggen dat je naïef moet zijn). Het is leuk om te merken dat sociale media ons uitdagen om onszelf te zijn. Het concept van Poken laat ons handen drukken (dank je bnox).
En hoewel met die handdruk geen zaken geregeld worden. Doet de symboliek ervan denken aan de oprechtheid van toen. We delen wie we zijn en dragen een stuk oprechtheid uit. Je vindt iemand tof om wie hij/zij is, los van wat hij/zij doet (of heeft). Onlangs las ik bij Pietel de discussie over de reclamepolemiek en de rol van de digitale mensen daarbij. Het heeft nog lang in mijn gedachten gespeeld. Tot het duidelijk werd. Digitale pioneers hebben vaak meer gemeen met metsers en schrijnwerkers dan ze vermoeden. Het zijn dikwijls 'self-made' man & women. Ze blijven niet bij de pakken zitten. Ze doen wat ze graag doen en zijn niet vies van werken. Ieder zijn stiel. Maar zorg ervoor dat je een stielman bent (voor de vrouwelijke lezers, vervang man door vrouw). Dat brengt mij bij mijn perikelen met Telenet. Ik ga er niet over uitwijden. Ik heb dat éénmaal gedaan op deze blog. Waarmee een sterk staaltje crawling werd aangetoond. Ik vind het gewoon jammer dat voor -en dat geldt voor de meeste bedrijven- zo'n groot en 'machtig' bedrijf ze zich zo'n ongelofelijke slechte PR aanmeten. En ik vrees dat zelfs met het communicatiebudget te verhuizen naar een ervaren speler het niet oplost. Ik weet uit zeer goede bron dat het fijn is om voor hun te werken. Het is dan des te meer jammer dat die positieve uitstraling niet tot bij hun klanten geraakt. Want die klant ben ik en jij en wij betalen hen ten slotte voor hun diensten en hun reclamebudget. Om maar te zeggen dat je vandaag niet meer rond de mens kan. Dus bij deze wees weer mens. Wees jezelf. Drop the bullshit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten