Beton

Ok i'm pissed. En dan leeft er in mij een energie dat door alles heen vreet, een allesverlindend vuur. Een brander, zo een waarmee je door gietijzeren deuren snijdt. Als met een warm mes door boter. Ik zou kunnen zeggen dat ik kwaad ben, maar dat is niet genoeg. Witte woede, op z'n heetst. Het heeft me destijds door een hoge school geloodst, die energie. "Ah u zegt dat ik dat niet kan, we zullen een zien se". Het heeft me van bergen gestort "een helling waar je niet afkunt, dat zullen we eens zien se". Uitdagingen en doelen, als een razende. En ja, er lopen karakters rond die naar mensen als ik kijken en denken "ah die kan ik voor mijn kar spannen." Als een kieken zonder kop , wanneer er weer eens een raap aan stokje werd voorgebonden. En regelmatig kom je dan een muur tegen. Getuige mijn littekens. "Why do we fall? So we could learn how to get up". Hoe diep -men- ik me ook onder het puin steek, telkens zit daar die energie. Een onverwoestbare oerkracht. Een kiem die door beton breekt. I'm tuff. Althans dat was wat ik me voorhield. An eye for an eye...
Laatst zei er iemand tegen me bij een pint. 'En vertel nu eens wat jouw verhaal is. Ik hoor je wel dingen zeggen. Maar wat drijft jouw, waarom doe jij de dingen die je doet.' En daar zat ik dan met een mond vol.

Het leven is geen beton. Het is water. Water zoekt zijn weg. Buigt niet, nog breekt, water stroomt.