toch lang geleden: ja, inderdaad
mogen we weten waarom: ja hoor, lees gerust verder
Schrijven is het vormgeven van een interne stroom aan emoties, gevoelens en gedachten. Het veruiterlijken van een proces dat enkel waarneembaar is diep binnen in mezelf. De laatste maanden speelde er veel, diep van binnen in mijzelf. Ik had een belofte gemaakt. Op de lijst een aantal af te werken zaken. Zonder een deadline te stellen. Toch met aandrang. Laatste schreef ik 'coming soon'. Vorige week ontving ik de bevestiging van IDFA, een Nederlands documentaire festival, om mijn inschrijving te bevestigen. Ondertussen maakte ik een aantal exemplaren klaar. Aan hen die reeds lang in mijn hoofd beloofd waren. Maar die om praktische redenen steeds weer bleven liggen.
Er is voor alles een plaats en een tijdstip. En zo kwam het dat ik op een zondagmiddag hoesjes begon klaar te maken, op mijn moto stapte en dvd's ben gaan wegbrengen. Aan de binnenkant een klein briefje met een persoonlijke boodschap. Aan elk een dankjewel. Voor mijn vrienden maakte ik één exemplaar. Om door te geven van hand tot hand, van mond tot mond. Omdat vrienden dat doen, dingen met elkaar delen. In ruil vroeg ik hun mening, eerlijk en oprecht. In stilte of hardop. Ze komen druppelsgewijs aan gerold. En ze raken me keer op keer. Die eerlijke momenten. Bakens in een druk, gejaagd bestaan. Een perspectief. Zo komt er een afronding aan 2 jaar werk. 2 jaar van kijken, bijsturen, verfijnen en uitlijnen. Van intens samenwerken. Emotioneel. Het voelde raar om er mee op te houden. Om de fase van het creëren af te sluiten en het hoofdstuk van het naar buiten komen te betreden. Aan zij die dit lezen en graag een exemplaar in hun bezit willen stuur een mailtje naar ikbenjohanpeeters@gmail.com .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten