Het is zowat de basis van elke beginsel van ons mens-zijn.
Sommigen vertalen ze in grootse daden of pleziertjes.
Anderen liggen er 's nachts van wakker of schrijven er liederen over.
Het blijft fascinerend waarom de ene wel en de andere niet.
Keer op keer prikkelt het wanneer iemand ze waar maakt.
In groep zitten we gespannen te kijken wanneer ze worden omgezet in sportieve prestaties of meesterwerken. Tot het op onszelf aankomt want dan is er steeds toch weer dat fenomeen.
Dat zovelen in de ban houdt om het niet te doen. Om te blijven ploeteren in het vastgeroeste systeem van alle dag.
Toch komt de moment dat de lokroep niet meer te negeren is, de realiteit niet meer rijmt en alles wijkt voor dat wat je in wezen drijft.
Jouw droom.
Vandaag zie ik meer en meer mensen rond mij die ze waarmaken.
En dat siert.
We zijn het onszelf verschuldigd.
Hebben alles in onze mars om ze waar te maken.
Het enige wat ons scheidt is het doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten