Stella haar traankanaal is nog niet volledig ontwikkeld, of functioneert nog niet zoals het moet. Zonder al te medisch te worden komt het erop neer dat haar oog wat opzwelt en irriteert. Het is vooral niet leuk voor haar omdat ze dan wakker wordt met een dichtgeplakt oog. Als je het ooit zelf al eens hebt ervaren weet je hoe leuk dat is.
Normaal is zo'n traankanaalontsteking van korte duur. Nu blijft het wat langer aanhouden. Valerie vroeg me langs de apotheek te gaan. Daar stond ik dan. Mezelf afvragend hoe ik de situatie zou benoemen. Zou ik zeggen 'ik heb iets nodig wat kan helpen bij een gestoken oog,.. voor een kind van 3'. Of 'er is een kindje van 3 en ze heeft een ontstoken oog...' of 'Stella heeft een ontstoken ook, ze is drie...'. Maar tot mijn verbazing sprak ik anders. Ik zei 'mijn dochtertje heeft een ontstoken oog, kan u mij daarvoor iets geven'. Het is moeilijk uit te leggen hoe gevoelig de combinatie van die twee woorden ligt. Want mijn & dochter kloppen niet. En het woord stief- weiger ik te gebruiken. De hele uitleg doen is te complex. 'Mevrouw de apotheker, ik zorg mee,... woon samen met een klein meisje onder één dak...' Nee te moeilijk. Maar de juiste benoeming heb ik niet. Zij noemen mij 'Johan'. Ik hen gewoon 'Emma & Stella'. Maar als ik aan derden moet uitleggen hoe wij verwant zijn, sta ik met een mond vol tanden.
1 opmerking:
ik daag eenieder uit om een gepast woord te vinden om deze geweldige "Johan" te omschrijven.
Een reactie posten