Trots. Dat is in 1 woord hoe ik naar mijn kleine zus kijk. Misschien is dat eigen aan grote broers. Dat die met trots kijken. Maar zelfs met de ogen van objectiviteit kan ik enkel maar zeggen 'goed gedaan'. Toen 'ons moeke' (bijna) acht maanden geleden overleed begon er voor elk van ons een nieuw hoofdstuk dat ieder op zijn manier verwerkt. Mocht ik een muzikant zijn geweest had ik er een album over gemaakt. Het werd een documentaire, om te delen. Mijn zus heeft de moed gehad om de praktische kant aan te pakken. Ons moeke was een kledingontwerpster. Met een eigen altejee. En daarin tal van speciale, exotische en originele stoffen. Ze ontwierp bruidskledij. Maar wat doe je met zo'n ateljee vol herinneringen en emotionele ankerpunten. Je blaast het nieuw leven in. Ze zocht mensen die interesse hadden in de stoffen, materialen, paspoppen, ontwerpen,... ze maakte het altjee leeg en transformeerde het tot een vroedvrouwpraktijk. Zo op zichzelf. Haar manier. Het resultaat mag er zijn. Babymassages, pré-natale lessen, consultatie en begeleiding. En dat ze er wat van kan bewijzen de massa's aan positieve reacties die ze terugkrijgt van haar publiek. En ik kijk trots. Met een hart vol fierheid. Al van de moment dat ze naar Nederland trok om zich te specialiseren in haar stiel tot vandaag wanneer ze haar droom in de praktijk neerzet. Het maakt me ergens emotioneel. I'm a sucker for authenticity. Wanneer ik iemand oprecht en authentiek bezig zie maakt me dat emotioneel. Ik heb enorm respect voor mensen die erin slagen zichzelf te zijn, zonder bullshit. En dus overviel mij een gevoel van euforie bij het online gaan van haar site (kijk even door de spel/taal fouten). Dus als je zwanger bent of je wil eens met je baby op massage 1 adres. Geloof me. Ze is goed. Zeg het voort.
2 opmerkingen:
en terecht!
Mooi gezegd Jokke!
Een reactie posten