long time no see

Zo lijkt het. Vijf uur bezig geweest met een kast in mekaar zetten. Dacht dat het op een tweetal
uurtjes wel geklaard ging zijn. Maar dat was buiten de schappen, schuiven en of course deuren
gerekend. Je zou denken dat vijf uur overdreven is. Go and try. Dat was zondag(voor)middag. Dan de lamp nog gaan afhalen. Pitta smekkelen en zondag was om. Zaterdag nog 'een wandeling laat op de avond' meegepikt. Ik zou het je aanraden, want dat is het ook. Helaas was het de laatste voorstelling. Een stuk naar mijn hart. Zoals theater dient te zijn. Relevant, hedendaags met stof tot nadenken. Fijn neergezet door gebeten spelers. Leuk ook om de regisseur zo zien te genieten van de dernière.
En dan was er natuurlijk nog de telefoon van Duco. Voor diegene die niet mee zijn met het verhaal. Guillaume las en ik stelde een vraag en Duco antwoordde. 't Was een fijne babbel, no nonsens. Zo heb ik het graag. To the point. Over meningen en evoluties. Zwakke punten en zaken die beter kunnen. Maar vooral vanuit een bereidwilligheid om dingen aan te pakken. En een luisterbereidheid. Want lets face it wie ben ik. Ook maar een iemand met een mening. Het was fijn om vanuit verschillende standpunten naar de problematiek --relatie merk -klant -- te kunnen kijken. Het is fijn om er met de CEO van een bedrijf over te praten. En het zal fijn zijn om dat gesprek verder te zetten bij een tas koffie. Want ik drink graag kofie en ben steeds te vinden voor een goed gesprek. Ja het was al een drukke week. De meisjes waren naar hun papa. Wat ons dan weer even tijd gaf. Leuk. En des te leuker om ze nu weer thuis te hebben. Nog een meevaller deze week was de fijne mail die me zei dat ik op uitnodiging naar Plugg mag. En laat dat nu net de conferentie zijn die aangecirkeld stond als 'daar wil ik naar toe'.
Ik hoop dat jou week even fijn was als de mijne.

vertrouwen

Het meest basale dat je hebt. Je groeit er mee op. Leert er mee lopen, vallen en opstaan.
Je vertrouwt er op dat je de juiste keuzes maakt. Een handdruk als blijk van je woord. 'Mij kan je vertrouwen'. Maar wat als de zaken groter worden. Als alles gedigitaliseerd is. Wanneer alles vanop afstand geregeld wordt en de gezichten en de handdruk verdwijnen. Als we herleid worden tot een nummer. 'Aangenaam, mag ik je nummer even'. Het gaat snel vandaag. En snelheid vraag efficiëntie, focus en vertrouwen. Vertrouwen hebben in je vakmanschap. Efficiëntie en focus kun je trainen. Vertrouwen moet je hebben. Je kan het dus winnen of verliezen. In de kern is er geloof. Je gelooft in iets of je gelooft er niet is. En dan vertrouw je.

we leven allen onder dezelfde hemel, maar we hebben niet allen dezelfde horizon

Eenzaam zijn. Dat moet zowat het ergste zijn dat je als mens kan meemaken. Zelf de grootste misantroop komt er van terug. Als ik molière mag geloven. Als zoogdier word je geboren. En die zijn niet gemaakt om solitair door het leven te gaan. Ziek zijn, zelf heel erg ziek zijn is dragelijk als je met 2 bent, als je kan delen. Mijn moeder zei me ooit, 'als je verdriet hebt kom, vertel dat dan maar tegen mij, dan delen we dat door twee.' Dat maakt het dan lichter om te dragen. Sociale netwerken laten je delen. Je deelt foto's, statussen, vrienden, ... maar het blijft allemaal een redelijk abstract gebeuren. Het is fijn om je virtueler dichter bij elkaar te voelen. En mensen die je IRL kent, kan je op een eenvoudige manier weer een stukje beter bereiken, zoals je dat kan door een sms te sturen. Het is ook een verderf van eenzame zielen. Het 'ik ben verslaafd aan mijn digitale wereld, want daar heb ik een leven'. Waar vroeger een café nog verzet bood. True, je kan zomaar geen pint drinken met iemand die 1000km van je deur woont, chatten daarentegen. Maar je kan die ook geen knuffel geven. En 'daar heeft elke serieuze mens al eens behoefte aan...' Om maar te zeggen dat ik de balans nog niet direct zie tussen een digitaal netwerk en een vriendenkring. Ik heb online al fijne mensen leren kennen. Maar de reflex blijft toch, gaan we eens een pint drinken? Of iets eten. Je wil graag iemand 'in't echt' ontmoeten. Eens voelen of het klikt. En daar zit het. We zijn als mens ongelofelijk gesteld op ons gevoel. 'ik voel me niet goed'(of fantastisch). Voelen zit ons ingebakken. Een machtig kanaal als je er naar luistert. De reden waarom het soms met iemand klikt of niet ligt volgens sommige mensen aan het feit dat iedereen een zekere trillingsfrequentie uitzendt. Je kan die voorstellen als een schaal van 0-50 (ik ben slechtgezind) en van 50-100 (ik ben goedgezind). De weerstand die je voelt tegenover iemand duidt aan hoever jullie frequenties uit mekaar liggen. Beetje als stubru en Klara. Er zijn mensen die positief ingesteld door het leven gaan, met de glimlach. Ze 'hebben' een positieve ingesteldheid. Hebben. Wil dus zeggen dat het te verkrijgen is. Iets hebben is materieel. Je kan je dus een positieve houding aanmeten. Net als je jezelf een negatieve houding kan aanmeten. En wat maakt het verschil? JIJ. En enkel JIJ. Niets anders. Je kiest er zelf voor. Het overkomt je niet. Dat iemand anders ervoor kiest om op een minder aangename manier zijn dag te spenderen, fine, maar jij hebt nog steeds de keuze om voor jezelf uit te maken of je daarin meegaat of niet. En dan zijn we weer bij die keuze aanbeland. Je kiest hoe je je voelt. Het is terug te brengen tot ieder kijkt door zijn/haar ogen naar de wereld. En die wereld ziet er door elk paar ogen gekeken anders uit. Het enige waar je kan vanuit gaan is dat ieder indivdu anders kijkt. Wil je dat iemand jou begrijpt, zorg dan dat je weet hoe die ander naar de wereld kijkt. En communiceer zo dat hij je gaat begrijpen. Met voelen is dat niet anders. Voel je aan dat iemand op een bepaald moment in een bepaalde situatie negatiever ingesteld is dan jij. (het is al ongelofelijk van je dat je dat kan waarnemen en je daar bewust van bent). Trap dan niet in de valkuil door mee door zijn bril van negativiteit te gaan kijken. Maar kom eenvoudigweg met de vraag 'wat wil je dan wel' op de proppen. En open de deur van mogelijkheden. Meestal zijn doelen minder onbereikbaar dan ze lijken als je ze concreet maakt. En zo zit een mens soms met een pen en een A4 'tje aan tafel om eens duidelijk te stellen waar we nu eigenlijk naartoe gaan. Welke de zaken zijn die je gelukkig maken. En welke beter kunnen. Kunnen delen is daarbij heel belangrijk. Maar voor je kan delen, moet je de zaken concreet maken. Go get them tiger.

poep in je hoofd

look in to my eyes not around the eyes,...
Vaak sta je er niet bij stil. Maar het gebeurt dagelijks. Manipulatie. Veelal onschuldig. Als je niet eerst je boterham opeet krijg je geen snoepje. Maar zeker ook minder onschuldig. Doordachter en doelgericht. De wereld lijkt erop gebouwd. Als je maar gelooft. "Poep in je hoofd, poep in je hoofd, wat maakt het uit...". Nee serieus ik vraag me af heb je er al eens bij stil gestaan. Of passeert het gewoon als een andere mening. Of zijn jullie niet beïnvloedbaar?

intenties

Vanmorgen dacht ik dat het gisteren maandag was. Ik stond met een leeg afvalzakje bestemd voor een pedaalemmer te kijken voor de vuilnishouder van de PMD zak. En op de radio spreken ze over winterblues. Het is niet evident om keuzes te maken en ervoor te gaan staan. Dikwijls worden keuzes gemaakt zonder te beseffen welke verantwoordelijkheden er mee gepaard gaan. Ben je bereid verantwoording te nemen voor jezelf. En vanuit die keuze om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf, keuzes te maken? Weet dan dat keuzes maken niet evident is en beslissingen soms maatregelen vragen. Op beslissingen kan je steeds terugkomen. Meningen zijn er om te herzien. Immers je neemt steeds maar weer keuzes vanuit de inzichten die je op dat bepaald moment hebt, en die zijn beperkt. Intentie . Probeer te achterhalen wat de intentie is waarmee iets gebeurt. Zweer niet ijdel vloek noch spot. Vergeet bij het achterhalen van een intentie even de woorden 'goed of slecht' maar stel de vraag 'wat is de intentie'. Mogelijk is die niet zo roos getint. En mogelijk heb je het gevoel van 'er klopt iets niet'. Luister er naar. Laat je niet misleiden door praatjes. Maar zie wat er concreet gebeurt. Probeer met wat afstand te kijken. Neem waar. De weg naar de hel is geplaveid met goei voornemens. Stel duidelijk wat je wil. Neem een A4'tje. Schrijf het op. Kom je met 1 niet toe, doe het met 2. Maar zorg ervoor dat het duidelijk en overzichtelijk is. Hoe duidelijker het is, hoe concreter. Hoe concreter, hoe makkelijker waar te nemen. En wat waarneembaar is, is reëel. En dat is je realiteit. Wanneer je weet welke realiteit je voor je ziet, kan je ze neerschrijven op een A4, en wordt ze concreet. Door dit te doen maak je het eenvoudiger voor jezelf. Je gaat als het ware aan het opruimen. Het rommelkot wordt beetje bij beetje opnieuw een ruimte. Ruimte. Een keuze kan ook zijn om de deur van het rommelkot op slot te doen en de sleutel ervan weg te gooien. Dan kom ik terug op weet waarvoor je kiest. En wees bereid ook daarvoor je verantwoordelijkheid te nemen. You can't have it all? Alles hangt af van de bepaling van het woord 'it'. Wanneer 'it' specifiek is, waarom niet. Weet wat je wil en maak het concreet.

mijn kleine zus

Trots. Dat is in 1 woord hoe ik naar mijn kleine zus kijk. Misschien is dat eigen aan grote broers. Dat die met trots kijken. Maar zelfs met de ogen van objectiviteit kan ik enkel maar zeggen 'goed gedaan'. Toen 'ons moeke' (bijna) acht maanden geleden overleed begon er voor elk van ons een nieuw hoofdstuk dat ieder op zijn manier verwerkt. Mocht ik een muzikant zijn geweest had ik er een album over gemaakt. Het werd een documentaire, om te delen. Mijn zus heeft de moed gehad om de praktische kant aan te pakken. Ons moeke was een kledingontwerpster. Met een eigen altejee. En daarin tal van speciale, exotische en originele stoffen. Ze ontwierp bruidskledij. Maar wat doe je met zo'n ateljee vol herinneringen en emotionele ankerpunten. Je blaast het nieuw leven in. Ze zocht mensen die interesse hadden in de stoffen, materialen, paspoppen, ontwerpen,... ze maakte het altjee leeg en transformeerde het tot een vroedvrouwpraktijk. Zo op zichzelf. Haar manier. Het resultaat mag er zijn. Babymassages, pré-natale lessen, consultatie en begeleiding. En dat ze er wat van kan bewijzen de massa's aan positieve reacties die ze terugkrijgt van haar publiek. En ik kijk trots. Met een hart vol fierheid. Al van de moment dat ze naar Nederland trok om zich te specialiseren in haar stiel tot vandaag wanneer ze haar droom in de praktijk neerzet. Het maakt me ergens emotioneel. I'm a sucker for authenticity. Wanneer ik iemand oprecht en authentiek bezig zie maakt me dat emotioneel. Ik heb enorm respect voor mensen die erin slagen zichzelf te zijn, zonder bullshit. En dus overviel mij een gevoel van euforie bij het online gaan van haar site (kijk even door de spel/taal fouten). Dus als je zwanger bent of je wil eens met je baby op massage 1 adres. Geloof me. Ze is goed. Zeg het voort.

in the end, at the end

In het Engels:

"At the end. The place where all things end. Where you realize that you are human and drop the façade you build up all those years. The moment you catch a glimp of who you really are, and feel deep inside a connection strong and wise. Which you know of that it is the connection with your inner self, your soul. That is the moment you stand at the end of your so called ego. At the end, is the place where you drop your bullshit and become real!

My heart to heart communication. "

week6

Goed gevuld. Zo zijn de voorbije dagen gepasseerd. Veel interessante gesprekken gevoerd. Mensen van 'al even geleden niet meer gezien' nog eens ontmoet. Lekkere trappist gedronken en veel te laat in bed gedoken. En 't weekend moet nog beginnen. Ik hoop dat het voor u de week even vlot is gepasseerd met niet te veel zorgen, kommer of kwel. Mocht dat toch zo zijn [TIP] gaan uitwaaien aan zee kan wonderen doen. Ik wens u bij deze een prettig weekend toe.

loslaten

Het is niet makkelijk om op oprechte wijze je zwakke punten onder ogen te zien. Als een pijnbank voelt het soms. Opboksen tegen een weerstand aan emoties die los worden gemaakt door woorden van gesprekspartners. Doorworstelen. Het verzacht de pijn dat 3 onafhankelijke bronnen hetzelfde verhaal brengen. Aanvaarding doet zijn intrede. Stilaan zakt de dekking. Luisterbereidheid. Het verhaal begint steek te houden. De zwakke schakels worden duidelijk. Opnieuw nemen we het geheel door tot ik het zie. Zo verliep de avond. We zetten een volgende stap in het documentaire verhaal. De eerste visies zijn gepasseerd de feedback is verzameld. Op naar de volgende montage. Een ding staat vast. Ze wordt enkel maar beter en beter en beter en beter.