Tussen jobs. Een maand tijd. Een luxe die je niet dikwijls ervaart. Ik kan er een maand op uit trekken en wat gaan reizen.
Maar dan de diegene missen die ik thuis achter laat. Daarom doe ik wat ik nu doe. Thuis zijn. Een ritme dat niet te
onderschatten is zo thuis zijn. Sommigen kiezen hun beroep zo. Voeger wat minderwaardig bekeken. Huisvrouw. Later ook bijgestaan door de huisman. Laat de vrouw maar carrière maken. Geen van twee bij ons thuis. We doen beide te graag wat we doen. Thuis is daar een fundamenteel onderdeel van. Net als onszelf. Maar ik heb tijd nu. Taken die anders blijven liggen komen nu aan de orde. Het opvangprobleem waar we vaak mee geconfronteerd worden is even opgelost. De achterstallige wasmachines bijna ingehaald. Ik ben thuis en heb eigenlijk nog maar weinig tijd. Ik besef voor het eerst hoe snel een dag gaat. Zoveel taken die in huis moet gebeuren en zo weinig uren die er tegenover staan. ze hebben mijn respect die huisvrouwen en mannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten