Ineten

Een opeenvolging van gebeurtenissen. Zo wordt tijd weleens beschreven. Dat er een verschil is tussen conventionele - en psychologische tijd. Dat het neerkomt op de beleving ervan. Wel de soep staat klaar. De meisjes kijken er naar uit om nog eens thuis te komen eten. Ik beloofde nu het nog kan, dat het nog eens mocht. Niet blijven ineten.
Ineten, een woord uit een ver verleden. Ik heb er nooit last van gehad. Met een zorgende grootmoeder op 100m van de lagere school was eens blijven ineten voor ons een belevenis, een uitstap, zo eens op school blijven eten... Voor kinderen die vandaag opgroeien een dagelijkse realiteit. Want wie is 's middags nog thuis om de kinderen van school te gaan halen en ze een uur later terug te brengen. Ik op deze moment. Nog één dag. En dus geef ik ze dat graag. Ze kijken er naar uit, ik ook. Want vanaf morgen zal de routine weer terugkeren en de tijd genadeloos snel gaan. Nieuwe prikkels zorgen voor een intensere beleving van tijd. Een dag wordt weer een week en een jaar een vingerknip.

Thuis

Tussen jobs. Een maand tijd. Een luxe die je niet dikwijls ervaart. Ik kan er een maand op uit trekken en wat gaan reizen.

Maar dan de diegene missen die ik thuis achter laat. Daarom doe ik wat ik nu doe. Thuis zijn. Een ritme dat niet te

onderschatten is zo thuis zijn. Sommigen kiezen hun beroep zo. Voeger wat minderwaardig bekeken. Huisvrouw. Later ook bijgestaan door de huisman. Laat de vrouw maar carrière maken. Geen van twee bij ons thuis. We doen beide te graag wat we doen. Thuis is daar een fundamenteel onderdeel van. Net als onszelf. Maar ik heb tijd nu. Taken die anders blijven liggen komen nu aan de orde. Het opvangprobleem waar we vaak mee geconfronteerd worden is even opgelost. De achterstallige wasmachines bijna ingehaald. Ik ben thuis en heb eigenlijk nog maar weinig tijd. Ik besef voor het eerst hoe snel een dag gaat. Zoveel taken die in huis moet gebeuren en zo weinig uren die er tegenover staan. ze hebben mijn respect die huisvrouwen en mannen.

?

Steeds de vraag. Die ene vraag. Ze houdt zich rustig op de achtergrond. 'Ga maar rustig door hier is niets zien, carry on carry on...' En zo doende vergeet je dat die vraag daar ergens zit te wachten. Rustig, met tijd. Om op de moment dat je indommelt je terug wakker te maken. Zachtjes fluistert ze in je hoofd, diezelfde vijf woorden, die je niet wenst te horen, want je had allemaal reeds mooi voor elkaar. 

'is dit wat je wil' 

Ja, reken maar.

kiezen

Sommigen kiezen voor een halftijdse job, om daarnaast nog iets te doen wat ze 'graag' doen. Ze kijken op naar mensen die dan voor hun 'passie' kiezen en er alles voor geven. 

Ik leerde dat er geen zaken zijn die je half kan doen. Ofwel doe je ze, ofwel niet. 

Hoe dan ook je steekt er je energie in. En die krijg je niet meer terug. Door ergens energie in te steken voed je het. Denk maar aan je auto, zonder benzine rijdt die niet. Hetzelfde voor de dingen die jij graag doet, zonder jouw energie gebeurt er niks. 

Dus leerde ik dat het beter is om energie te steken in dat wat je voedt, waar je warm van loopt en energie van krijgt, je goed gezind van rondloopt of zoals de bond zonder naam het zo mooi verwoord, 'waar het hart van vol is loopt de mond van over' .  Het lijkt moeilijk, maar in weze is het eenvoudig. Het is waarvoor je kiest.