den druppel

Spanning. Je baas maakt je het leven zuur, de collega gaat met waardering lopen waar jij zo hard voor werkte. De wagen voor je neemt de parkeerplaats waar jij op wachtte nadat je reeds werd voorgeglipt aan de kassa. Er zijn van die dagen. 'Vandaag is het zover' staat in't groot geschreven. En dan komt de druppel. Je reageert. Je spreekwoordelijke vuist is al vertrokken. Net voor je het bot onder je knokels voelt kraken valt het binnen, bad idea. Point of no return gepasseerd. Je bent al uit je vel gesprongen. De 'verzend' -knop van de e-mail te vroeg ingedrukt, de slok van de verboden fles, het gaspedaal, een letterlijke vuist. Je bent geraakt daar waar je het zacht gezegd het hardst voelt. Je eer gekrenkt, gevoelens genegeerd. Je wordt emotioneel. En daar zit het. Je reactie is een emotionele reactie. Niet logisch, niet doordacht, maar pure emotie. De sleutel zit in het beheersen van emoties. Zodat je een keuzevrijheid gaat ervaren en kan kiezen om een emotie toe te laten of niet. Het resultaat gaat zijn dat je niet langer slaaf van je emotionele behoeften bent, maar je meester wordt over de situatie. De keerzijde van de medaille is dat je bewustzijn groeit. En doordat je meer bewust bent, groeit ook je verantwoordelijkheid. Kort gezegd kan je jezelf niet meer weg steken achter de "Ich habe es nicht gewusst", maar ga je aansprakelijk worden gesteld voor je daden. Niet meer ontoerekeningsvatbaar vatbaar dus ;). Het leuke aan deze keerzijde is dan weer dat je opnieuw in staat zal zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Je beter in staat zal zijn om te bepalen welke richting je zal uitgaan, je op een duidelijkere manier hetzelfde punt kan maken, je goed humeur terug zal vinden en je nog maar zelden in de situatie zal terugvallen waarop je denkt, wanneer je 'the point of no return' ziet passeren, damn bad idea. Enjoy the ride.