Verantwoording

Verantwoording. De kern van het woord zit in het antwoord. Het voorvoegsel ver, is gericht op een afstand in de tijd. Soms naar de toekomst toe, maar ook naar het verleden.

Veel mensen vinden het niet prettig om 'nu' een antwoord te geven op die toekomst of dat verleden. Beslissingen worden vaak uitgesteld of bij anderen gelegd. Zodat niet zij de vraagsteller van antwoord moeten dienen, maar de andere.

"Zolang ik niet zelf beslis, kan ik niet verantwoordelijk worden gehouden" is vaak de gedachtegang die ermee samenhangt.

De mogelijkheid om iemand van antwoord te dienen sterkt ons. Het vormt ons als persoon en duidt aan hoe (veer)krachtig we zijn. Het bouwt ons intern referentiekader en maakt ons minder afhankelijk van het welbevinden van onze omgeving. De kern van de beslissing ligt immers bij jezelf. Het is daarom van uiterst belang dat wanneer je een beslissing neemt, je er ook volledig achter staat.

Wie zich extern refereert komt altijd te laat.

Of om het met iemand anders zijn woorden te zeggen:

"Als je zit, zit dan.
Wanneer je staat, sta.
Maar wankel niet."

2 wolven

Zo is er een verhaal over een oude indiaan die aan het vuur zijn kleinzoon vertelt dat in hem steeds twee wolven strijden. De ene wolf staat voor het goede in hem en leeft van gevoelens als liefde, vrede, rust, voldoening,... De andere wolf staat voor het kwade in hem en leeft van gevoelens als angst, afgunst, welbevinden,... Zijn kleinzoon luistert vol bewondering. Wanneer de oude indiaan zijn verhaal eindigt vraagt de jongen "maar opa, welke wolf wint dan het gevecht" de oude man antwoordt "diegene die ik voed, jongen. De wolf die ik eten geef wint de strijd".

ochtendstond

Augustus September oktober zo snel je ze schrijft zo snel zijn ze voorbij. Een zucht tussen twee gedachten. De herfst ruilt de zomer. Regenachtige dagen met bijtende ochtendstond. De fietstocht die je longen met vrieskou vult.Dat priemende gevoel in je handen als je terug de warmte tegemoet treedt. Heerlijk om je ochtendhumeur mee weg te spoelen.

Nog even en ze zijn met drie. Mijn zus wordt moeder. Die maand zal het november zijn met korte dagen en lange nachten. Het bedje staat klaar, het huis net als wij, bijna. Nog een laatste keer goed slapen. Nieuw leven. Een generatie erbij. Kunnen we op feesten weer praten over vroeger toen we zelf klein waren en hoe dat kleine wezen ons herinneringen terugbrengt waarvan we allang vergeten waren dat ze bestonden.

Om later te beseffen dat alles eigenlijk zo snel gaat dat we er veel te weinig bij stil staan. Druk druk druk en het is weer voorbij. Het jaar, het seizoen en soms ook het leven. Een eind. Een nieuw begin. Ochtendstond.